"Een goddelijke ontmoeting" - Evolute Psilocybine Reisverslagen - Luciana Bellini

Mij werd gevraagd om te schrijven over mijn door psilocybine gefaciliteerde reis, en ik was van plan om precies dat te doen. Echter, zonder een schets van de relevante context, zou veel van de betekenis die de reis voor mij had niet gewaardeerd worden door de lezer. Daarom zal ik eerst de achtergrond schetsen van mijn beslissing om deel te nemen aan het Evolute Institute programma, evenals de intentie voor de reis en de setting van de EvoLEAD Retreat. 

Mijn onderzoek naar de aard van het bestaan  

Dertig jaar geleden studeerde ik filosofie aan de universiteit. Mijn idee van filosofie was een onderzoek naar de waarheid van het bestaan, in tegenstelling tot het spelen met concepten, wat toen de heersende opvatting in de academische wereld was. Daarom verliet ik uiteindelijk de instelling. Via de Oosterse filosofie vond ik meer bevredigende antwoorden op mijn diepste vragen. Ik voelde me vooral aangetrokken tot de non-duale traditie van Advaita Vedanta, die stelt dat er niets anders is dan Brahman, Sat-Chit-Ananda: Grenzeloos Bewustzijn, grenzeloos Zijn, grenzeloze Gelukzaligheid. Het lichaam, de geest en de wereld ontstaan in en zijn gemaakt van Brahman. Volgens Advaita Vedanta is de fundamentele oorzaak van lijden niet de ervaring van dualiteit zelf, maar het verkeerde geloof dat deze ervaring echt is. Wanneer de illusoire aard van dualiteit volledig wordt gerealiseerd, houdt het lijden op, net zoals onze angst om door een slang gebeten te worden ophoudt wanneer we ons realiseren dat wat we voor een slang hielden niets anders is dan een touw. Ongeveer vijf jaar geleden, nadat ik me een paar maanden met een non-duale leraar had beziggehouden, had ik een diepgaande, levensveranderende ervaring. De enige manier waarop ik deze ervaring kan proberen te beschrijven is dat ik zag dat alles gemaakt was van pure, onvoorwaardelijke liefde. Wat ik eerst dacht dat 'mijn leven' was, bleek niets meer dan een reeks gedachten te zijn. Het lichaam, de geest en de wereld werden getransformeerd door deze ervaring. Badend in pure, onvoorwaardelijke liefde liet het lichaam alle weeën los en was de geest eerst verbaasd en daarna, toen hij weer begon te functioneren, heel stil. Het duurde ongeveer zes maanden voordat de gelukzaligheid minder intens werd, het nieuwe normaal werd. Maar toen de 'honingmaanperiode' voorbij was, waren sommige subtiele patronen van identificatie weer terug.

Mijn motivatie om deel te nemen aan het Evolute Institute programma kwam voort uit het inzicht dat het eerste ontwaken slechts het begin is van het pad naar zelfrealisatie. Ik was benieuwd of een reis onder begeleiding van psilocybine het loslaten van die subtiele overgebleven identificatiepatronen zou kunnen bespoedigen. Sommige leraren verwijzen naar deze staat, waarin er geen mogelijkheid meer is voor identificatie, als 'de uiteindelijke val van het zelf'. Nadat ik de website van Evolute Institute had geraadpleegd en had geprofiteerd van de verkennende gesprekken met Dmitrij en Patrick, had ik sterk het gevoel dat meedoen aan hun programma het juiste was om te doen.  

De Psychedelische Geassisteerde Retraite - Holotropisch Ademen  

Tijdens de online voorbereidende bijeenkomsten groeide mijn vertrouwen in de competentie van de organisatoren. Het was ook een geweldige kans om de openheid en oprechtheid van de andere zeven deelnemers te ontmoeten. Hen persoonlijk ontmoeten tijdens de retraite versterkte de ervaring nog meer. Het prachtige centrum en de locatie van de retraite, de heerlijke maaltijden en de vriendelijkheid van zowel de organisatoren als de deelnemers droegen bij aan een prettige sfeer.  

In de middag van de eerste dag hadden we een sessie Holotropische ademhaling. Het was de eerste keer dat ik deze praktijk uitprobeerde en ik werd al snel in een prachtige staat gebracht waarin ik de vloer onder mijn lichaam voelde dansen op de muziek. Ik ervoer een mix van vreugde en verdriet en realiseerde me dat er geen inherent negatieve of positieve emoties zijn; het is alleen ons oordeel dat ze zo maakt. 

De ceremonie  

De voorbereidingen voor de reis boden nog een kans om een band op te bouwen, te lachen en eventuele angsten weg te nemen. Eenmaal klaar verzamelden we ons in een ronde kamer, waar we onze knusse bedden in een cirkel hadden opgesteld. Nadat we naar de geruststellende woorden van de begeleiders hadden geluisterd, dronken we de vloeistof uit onze psilocybinebeker, zetten we oogmaskers op en gingen we liggen. De prachtige muziek begon en markeerde het begin van de reis.

Opmerkingen over mijn reisverslag  

Wat rationeel was en uit taal en beelden bestond tijdens mijn reis kan gemakkelijk worden herinnerd en besproken. Minder rationele aspecten, waarbij symbolen en bewegingen betrokken waren, kunnen ook worden herinnerd en op de een of andere manier worden verteld, maar lezers moeten in gedachten houden dat, hoewel zulke delen van de ervaring heel belangrijk zijn, ze echt niet volledig kunnen worden uitgedrukt door taal, en dat ze dus niet moeten verwachten dat deze delen van de ervaring volledig rationeel zinvol zijn. Paradoxen kunnen voortkomen uit pogingen om het onuitsprekelijke uit te drukken, en als we openstaan voor de mogelijkheid dat de waarheid voorbij de taal ligt, kunnen zulke paradoxen krachtige verwijzingen naar deze waarheid zijn. Tot slot zullen aspecten van de ervaring die totaal onuitsprekelijk zijn hier niet worden beschreven omdat ze, zoals Wittgenstein zei, in stilte moeten worden overgeslagen. De enige manier waarop de denkgeest iets over deze aspecten kan concluderen, is door de staat waarin hij voor de ervaring verkeerde te vergelijken met de staat waarin hij erna verkeert. En natuurlijk zal 'het erna' een doorlopend proces zijn, omdat leven wat geopenbaard is de enige manier is waarop de openbaring zich volledig kan ontvouwen. 

Weinig woorden over een terugkerend symbool  

Tijdens mijn reis was er een terugkerend symbool dat hier geïntroduceerd moet worden voor degenen die niet bekend zijn met het Kashmir Shaivisme. In deze non-duale leer is Shiva wat Brahman is in Advaita Vedanta: het grenzeloze Zijn/Bewustzijn waarin het veelvoudige ontstaat en valt en waaruit het is gemaakt. 

Mijn gids en de reis  

Het begon met zwart-witte symmetrische patronen. Ik probeerde mijn ogen te openen (onder het oogmasker) en de patronen kregen levendige kleuren. Ze waren vloeiend, bewegend en vermengden zich met elkaar. Er was niets anders dan kleurpatronen en hun schoonheid vulde mijn zintuigen. Ik was in verwondering. 

Toen hoorde ik een stem. Het was heel kalm, zacht, liefdevol en geruststellend. Ik wist meteen dat de stem mijn gids was tijdens de reis. Ik wist zijn naam al; het was Shiva. 'Je kunt me alles vragen wat je wilt weten,' zei Shiva. 

Ik voelde een enorme vreugde... 

'Het enige wat ik wil is dat de ikpersoon valt. Wat kan ik doen om dit te laten gebeuren? vroeg ik. Shiva glimlachte, een prachtige glimlach zonder gezicht, alleen maar een stem tussen de kleuren. 'OK, daar kan ik je mee helpen - antwoordde Shiva - Laten we samen op zoek gaan naar het zelf.'  

En zo nam mijn gids Shiva me mee op deze reis, door alle kleurpatronen heen om op zoek te gaan naar het zelf, mijn zelf. Ik wist dat de kleuren waren hoe de wereld, de hele schepping, verscheen in de reis. Hoewel Shiva en ik geen lichaam hadden, konden we ons moeiteloos door de kleuren bewegen. Het kwam als vanzelf om aan te nemen dat wat ik ook was, wat het zelf ook was, het ook uit diezelfde kleurpatronen bestond. 

Terwijl we verschillende delen van de patronen naderden op zoek naar het zelf, onthulden ze hun onstoffelijkheid; ze waren er helemaal niet echt. Vanuit het 'buitenperspectief' van de reis ging mijn zoektocht naar het zelf via de kleuren nog lang door. Ondanks mijn groeiende uitdagingen aan Shiva, werd me herhaaldelijk getoond dat het zelf niet bestond. Aan het eind van elke mislukte zoektocht lachte ik hartelijk, zoals ik nog nooit in mijn leven had gedaan. 

Aarding - een nieuwe betekenis voor een oud concept  

Als ik niet aan het lachen was, was ik in totale ontzag.  

Ik vroeg Shiva: "Hoe ontstaat de hele schepping?  

Shiva glimlachte en antwoordde: "Ik zal je laten zien hoe het moet.  

Shiva liet zien 'hoe het moet', niet met woorden maar met bewegingen, als een dans waarin kleuren ontstonden. Ze werden in al hun onstoffelijkheid en zagen er toch heel echt uit. Shiva noemde dit 'er echt uitzien' 'aarden', maar met een betekenis die anders was dan die waarmee leraren naar wie ik luisterde de term gebruikten. Hoe meer de onsubstantialiteit van de kleuren (de schepping, de wereld) voor mij moeilijk te zien was, hoe meer ik Shiva hoorde zeggen: 'het is aarding' of 'het is de manier waarop aarding gebeurt'.

1. Op een bepaald moment in de reis voelde ik pijn in de kleurpatronen die overeenkwamen met mijn voet. Ik daagde Shiva uit om me te laten zien dat deze pijn niets met mijn zelf te maken had. Shiva nam me mee naar die patronen, liet me zien dat ze ook niet-substantieel waren en noemde ze 'gewaarwordingen'.

   'Zie je?' zei Shiva, 'het zijn maar gewaarwordingen.'

   Het duurde even voordat ik de niet-substantiële aard van de sensaties inzag, en toen ik dat deed, verdween de pijn onmiddellijk.

   Ik zei tegen Shiva: "Pijn is wel een moeilijke.

   En Shiva antwoordde: 'Zo gebeurt aarding'.

2. Op een ander moment liepen de tranen over mijn wangen. Ik voelde dat een hand de mijne aanraakte, die van een begeleider. Ik wilde zeggen 'maak je geen zorgen het zijn alleen tranen van blijdschap, maar in plaats daarvan kneep ik in haar hand en vroeg Shiva:

   'Hoe zit het met deze aanraking, deze soort zorgzame aanraking, is die ook leeg?'

   En Shiva antwoordde: 'Ahh, ja, maar dat is aarding.'

   En toen nam Shiva me ook mee naar die hoek van de kleurpatronen, waar de aanraking was en onthulde de onstoffelijkheid ervan.

3. Op weer een ander moment had ik ontzag voor de perfectie van de schepping, inclusief het verhaal van deze ogenschijnlijke persoon. Zinnen van begeleiders en deelnemers aan de voorbereidingssessies verschenen ook als kleuren in de reis. Ik zag hoe alles in mijn leven bedoeld was om me naar het onderricht te leiden, en naar het ontwaken, en nu naar deze ervaring.

   Shiva zag mijn ontzag, was geamuseerd en merkte op:

   'Waar ben je zo verbaasd over? Jij bent het allemaal, jij creëert het allemaal, jij laat sporen achter, jij vindt ze. En dan ben je verbaasd!'

   Ik lachte en zei 'het is gewoon zo moeilijk om te onthouden dat ik dit allemaal ben'.

   En Shiva zei 'ja, dat moet het zijn. Het is aardend.'

Leegte, eenzaamheid en onvoorwaardelijke liefde  

Een ander onvergetelijk deel van de ervaring was de herkenning van de volkomen eenzaamheid van dit ene absolute Wezen. Deze eenzaamheid had niets te maken met eenzaamheid en alles met onvoorwaardelijke liefde. Overal waar ik keek, waren alle kleuren (de wereld) niets anders dan dit absolute Zijn, allemaal gemaakt door dezelfde substantie-loze substantie. Als objecten, entiteiten of ervaringen waren ze dus totaal niet-substantieel. Ik zag, op een manier waaraan onmogelijk getwijfeld kon worden, dat deze eenzaamheid datgene is wat pure, onvoorwaardelijke liefde mogelijk maakt. Ik begreep hoe gelijkmoedigheid werkelijk voelde. Overal waar ik keek, was er niets anders dan dit ene Wezen, deze ene Liefde, dit ene en dit ene Alleen. Geen enkel deel van de schepping was goed of slecht, superieur of inferieur, beter of slechter.

Ik zag hoe deze Leegte heel vol is en zag ook de voorwaarde om dit te kunnen zien - om de volheid van deze Leegte te kunnen zien. Deze voorwaarde is het herkennen van de totale insubstantialiteit van wat verschijnt. Wat de Leegte zo vol maakt is niet wat verschijnt in het; het is dat wat werkelijk is in wat verschijnt: niets anders dan deze Leegte zelf. Leegte kent zichzelf in al zijn Eenzaamheid, en dit is onvoorwaardelijke liefde. 

Hoe kan ik dit voor altijd onthouden?  

Er waren momenten waarop ik me er heel bewust van was dat de reis zou eindigen, en op die momenten maakte ik me zorgen over het vergeten van Shiva's leiding en het terugvallen op het geloof in het zelf. Ik was niet bang om Shiva's woorden te vergeten, maar de ervaring van volledige Leegte, de niet-ervaren ervaring die niet echt in woorden kan worden uitgedrukt - ik kan het alleen zijn. Ik vertelde Shiva dit. 

Shiva antwoordde: 'Oké. Laten we degene zoeken die het kan vergeten.' 

Ik lachte, maar realiseerde me deze keer ook dat wat deze ogenschijnlijke persoon ook deed, het niet het minste zou uitmaken voor wat ik werkelijk ben. Of deze schijnbare persoon het nu vergeet of niet, of hij zich weer gaat identificeren met overtuigingen, of juist op dit moment leeft in het licht van de waarheid, niets dat ook maar het kleinste verschil zou maken voor mijn werkelijke Zijn. Deze erkenning bracht nog een golf van onvoorwaardelijke liefde, maar deze keer naar deze ogenschijnlijke persoon waar ik naar terug moest gaan. Ik zag met dezelfde gelijkmoedigheid dat deze ogenschijnlijke persoon slechts één kleur is tussen alle andere, die allemaal schitteren met dezelfde pracht.  

Bedankt en tot ziens.  

Het verhaal van mijn reis zal nu eindigen met een ander deel van de ervaring dat ik ook heel belangrijk vind.  

Tegen het einde van de reis vroeg ik me af waarom geen van mijn leraren erin voorkwam, en toch waren ze zo belangrijk op mijn pad naar de Waarheid.  

Shiva, alsof hij mijn gedachten las, glimlachte, wees toen naar de kleuren en vroeg: "Zie je ze hier?  

Ik keek en kon ze inderdaad één voor één visualiseren tussen de kleurpatronen, waarbij de belangrijkste het meest aanwezig waren. 

Ik zei tegen deze leraar van mij: 'Nu zie ik het ook echt, wat jij ook ziet, de dans van Shiva.'  

Maar toen ik bleef kijken, verdween hij, en toen verdwenen ook alle andere leraren, vlak voor mijn ogen. Ze verdwenen volledig en lieten niets anders achter dan onwezenlijke kleuren. 

Toen vroeg ik Shiva 

'Hoe zit het met jou Shiva, jij bent tenminste echt, nietwaar?' 

Maar Shiva antwoordde helemaal niet. En ik wist, wist echt, dat Shiva weg was. De gids die me meenam op deze wonderbaarlijke, geweldige reis, was voor altijd weg.

Natuurlijk,
Dacht ik.
En voelde een immense gelukzaligheid. 

De 'Terugkeer' van de Reis en de Integratiesessies  

Bij 'terugkomst' van de reis was er overal waar ik keek Leegte, die mijn handen, de vrienden, de kamer, het bed, de bomen buiten, de geluiden en de lucht zelf omvatte. En deze Leegte was vol. We gingen eten en spraken pas de dag erna over onze ervaring met elkaar, omdat de begeleiders terecht suggereerden dat er nog meer zou ontvouwen en dus om bij de reis te blijven in plaats van te proberen deze uit te drukken. Na het eten moedigden ze ons aan om een tekening te maken van onze ervaring en zorgden ze voor pastels en tekenpapier. En dat was een heel goed idee, want de dag erna, in de eerste integratiesessie, hielpen onze tekeningen ons enorm om onze reizen te delen met de rest van de groep.  

Tijdens deze eerste dag van integratie en delen, en ook de dag erna, voelde ik dat alle deelnemers diep geraakt waren door hun eigen reis. De openheid na de reis die ik bij hen allemaal diep voelde, was voor mij weer een teken van de schoonheid van loslaten en openstaan voor wat zich aandient. 

Enkele reflecties  

Elke keer als we onze absolute goddelijke natuur proberen te conceptualiseren of te ervaren, falen we. Maar het is goed dat we falen, want deze mislukking laat ons steeds weer zien dat we geen object zijn, niet iets dat we kunnen ervaren in een subject-object relatie. De leringen, de verhalen, de woorden, de ontwakingen, de openbaringen doen er niet toe. Deze reis liet me zien dat het tijd was om ze allemaal los te laten. Het volledig loslaten van alle verhalen en verlangens. Inclusief het verlangen naar bevrijding. Wat overblijft is onvoorwaardelijke liefde, liefde voor Liefde, die zich op allerlei manieren uitdrukt. 

Sommigen beweren dat psychedelische geleide ervaringen niets te maken hebben met het soort openbaringen die verder gaan dan de geest. Zij beweren dat dit onzin is. Zij zeggen dat alle psychedelische ervaringen het resultaat zijn van de herbedrading van de hersenen, een herbedrading die nieuwe, intelligentere manieren voor de geest creëert om eerder verzamelde informatie te verwerken en zichzelf daarbij te misleiden, bijvoorbeeld door de illusie van een openbaring te creëren, dus door verrast te worden door zijn eigen creatie. 

Anderen beweren dat het enige wat psychedelische plantmedicijnen doen, het verwijderen van enkele beperkende filters van de geest is, zodat de geest open komt te staan voor een ervaring van de werkelijkheid die dichter bij de waarheid van onze ware aard ligt. Dus, zeggen ze, inzichten en openbaringen vinden wel plaats via de geest, maar zijn geen creatie van de geest.  

Ik denk dat beide perspectieven juist zijn, en geen van beide. Bovenal doet het er niet toe. Dit zijn slechts twee van de oneindig vele mogelijkheden van ons ware Zijn dat zichzelf ervaart zoals het doet. Het ervaart zichzelf de hele tijd als dat wat er niet is en soms als dat waar niet over gesproken kan worden. In beide gevallen is er altijd alleen dit ene Zijn dat zichzelf ervaart. Mijn door psilocybine begeleide reis heeft me dit laten zien, en natuurlijk wist ik het al. Want de waarheid is dat we onze ware aard niet kunnen leren kennen omdat ons verteld wordt wat het is. We kennen onze ware aard omdat we die herkennen. Dus waarom zou het uitmaken hoe deze herkenning tot stand komt?