8 perspectieven op diep innerlijk werk -
De weg naar persoonlijke en professionele groei
De weg naar persoonlijke en professionele groei
Deel 3 van 8: Van Verbinding verbreken naar Verbinding herstellen & Trauma aanpakken
19 oktober 2022
Dit is deel drie van een achtdelige serie over diep innerlijk werk bij het Evolute Instituut. Kijk voor de andere delen op:
- Artikel 1: Onze innerlijke vrijheid vergroten
- Artikel 2: Bewegen naar hogere denkwijzen
- Artikel 3: Van ontkoppeling naar herverbinding & trauma aanpakken
- Artikel 4: Genezing van psychologische verwondingen en het werk van verdriet
- Artikel 5: Culturele conditionering overwinnen
- Artikel 6: Psychologische flexibiliteit vergroten
- Artikel 7: Integratie bevorderen door en buiten psychedelisch werk
- Artikel 8: Wijsheid verwerven voor een goed leven
Een metacrisis van ontkoppeling
Onze huidige hachelijke situatie, de metacrisis waar we wereldwijd, maar vooral in westerse samenlevingen mee te maken hebben, is door verschillende auteurs gediagnosticeerd en ondergebracht onder de noemer crisis van de ontkoppeling. [1] . Veel mensen zijn losgekoppeld van zichzelf, vooral van hun lichaam, van andere mensen, hun naaste omgeving en de samenleving, van de natuur, het levensweb, en van het transpersoonlijke - een geloof in iets dat groter is dan het individuele zelf. Deze afscheiding creëert conflicten binnen en tussen ons, zet aan tot polarisatie, geweld en oorlog. Het is de bron van de aantasting van het milieu en de vernietiging van onze gedeelde biosfeer. Het is een voedingsbodem voor de epidemie van hopeloosheid, gebrek aan oriëntatie en wanhoop waarvan we momenteel over de hele wereld getuige zijn.
De drie scheidslijnen. Otto Scharmer, u-school.org
Hoe is deze verbinding verbroken?
Er zijn veel verschillende manieren om de vraag te benaderen waar de oorsprong van deze ontkoppeling ligt. SSommigen zouden ook kunnen wijzen op individuele biografische gebeurtenissen, zoals verwondingen die ontstaan als we opgroeien. Anderen wijzen op culturele, sociale en technologische ontwikkelingen door de eeuwen heen (alles van de Verlichting tot Kapitalisme, van Industrialisatie naar Digitalisering, van verschillende vormen van autoritarisme tot onderwijssystemen en (misbruik van) media. We zullen deze vectoren verder onderzoeken in toekomstige artikelen.
Vandaag willen we ons echter richten op een andere invalshoek die is belicht door het werk van onderzoekers en beoefenaars op het gebied van traumaverwerking. Deze deskundigen beschrijven trauma in wezen als "verbroken verbinding" die zowel individueel als collectief kan optreden. Op individueel niveau kan trauma het gevolg zijn van overweldigende ervaringen, zowel als reactie op eenmalige schokervaringen als meer chronische, langdurige ontwikkelingsoverweldiging. Op collectief niveau houdt onverwerkt trauma zichzelf in stand in voortdurende culturele en familiegebaseerde generatiecycli - je zou kunnen zeggen in een "karmisch wiel" van trauma.
In eerste instantie klinkt trauma misschien een beetje vergezocht als we het hebben over persoonlijke, professionele en leiderschapsontwikkeling. We zijn er echter van overtuigd dat een traumagevoelig perspectief - dat in de kern een perspectief van ontkoppeling en herverbinding is - kan enorm waardevol zijn als we de principes van en belemmeringen voor ontwikkeling en groei willen begrijpen. Met een goed trauma-geïnformeerd perspectief keren we terug naar de bron van wat het betekent om mens en bewust te zijn, naar de essentie van diep innerlijk werk.
Waarom heeft iedereen het nu over "trauma"?
Trauma is de laatste tijd een populair onderwerp,[2] Met veel mensen in therapie, coaching en spirituele gemeenschappen die op het onderwerp springen nadat het traumaperspectief is "herontdekt" als een cruciale hefboom om mentale aandoeningen aan te pakken die anders moeilijk te behandelen zijn, vooral (complexe) PTSS, en variërend van alles zoals oorlogstrauma's van veteranen tot ontwikkelingstrauma's van ernstig disfunctionele ouderlijke omgevingen.[3] Er zijn natuurlijk gegronde redenen om enthousiast te zijn - het traumaperspectief is essentieel om de situatie van veel mensen die lijden, individueel en collectief, te begrijpen en aan te pakken. In veel discussies of artikelen wordt de term echter ruim gebruikt en niet duidelijk gedefinieerd. We hebben het gevoel dat de besproken kwesties of verschijnselen soms beter "verwondingen", "pijn", "leed", "conditionering" of zelfs "problemen" of "uitdagingen" genoemd kunnen of moeten worden - niet alles kan of moet "trauma" genoemd worden als we willen dat de term een onderscheidende betekenis houdt.
Dus wat doen we bedoelen we hier als we "trauma" zeggen?
Foto door Artem Sapegin op Unsplash
Inzicht in trauma en de verschillende vormen
Bij het Evolute Instituut geloven we dat trauma het best kan worden gezien als een reactie op een overweldigende ervaring waarbij het zenuwstelsel van het individu zich afsluit/versplintert als gevolg van overweldigende gevoelens van angst (terreur, paniek...) in reactie op een bedreiging van de (fysieke of psychische) overleving. Belangrijk is dat het individu overmeesterd wordt omdat haar intense gevoelens niet goed verwerkt kunnen worden doordat de noodzakelijke (intra-psychische of interpersoonlijke / relationele) hulpbronnen niet aanwezig zijn op het moment dat de overweldigende gebeurtenis(sen) plaatsvindt (plaatsvinden).
Een goed voorbeeld is een kind dat de beschermende paraplu van zijn ouders nodig heeft om te kunnen overleven, gevoed te worden en in staat te zijn om te gaan met de wereld daarbuiten. De ouders (primaire verzorgers) lenen hun fysieke, emotionele en mentale middelen aan het kind, gebaseerd op hun kennis over de wereld en zijn beloften en gevaren. Als ze zelf over voldoende middelen beschikken, voorzien ze op een betrouwbare en continue manier in de behoeften van het kind en reageren ze op een kalmerende en rustgevende manier op het kind wanneer het overstuur of angstig is. De ouders zijn de veilige haven voor het kind en de veilige basis van waaruit het de wereld kan verkennen.[4]
Acute of ontwikkelingstrauma's kunnen ontstaan wanneer de fysieke veiligheid van het kind in gevaar is en het zich niet voldoende beschermd voelt, wanneer de behoeften van het kind niet goed worden herkend, wanneer de relatie met de verzorger verbroken is, of wanneer het kind niet goed afgestemd is op en meegereguleerd wordt, vooral tijdens angstige toestanden.
Foto door Helena Lopez op Unsplash
Trauma uit zich in chronische ontregeling van het zenuwstelselDit is een toestand waarin een overactivering van de vecht-vluchtreactie heeft geleid tot een uitschakeling (bevriezing of ineenstorting) van delen van het zenuwstelsel.[5] Trauma bestaat op een brede schaal van intensiteit en uitgebreidheid, variërend van "gelokaliseerde" trauma-activatie in bepaalde situaties die snel weer wegebt tot trauma-expressie waarbij het leven en werk van de persoon ernstig belemmerd worden.
In het eerste geval - laten we het trauma met een "kleine t" noemen - kan een voorbeeld zijn dat je een verhoogde hartslag krijgt gedurende een paar seconden nadat je een gele VW Golf voorbij ziet komen in het centrum van de stad, wat je herinnert aan je ongeluk in een zeer vergelijkbare auto. Of een sterke emotionele reactie bij het zien van een ex-partner die in het verleden misbruik heeft gemaakt van je vertrouwen.
In het laatste geval - Trauma met een "hoofdletter T" - zou een voorbeeldtoestand kunnen zijn dat je niet in staat bent om een romantische relatie aan te gaan of te onderhouden omdat je seksueel misbruik hebt meegemaakt in je kindertijd. Wanneer een traumatoestand actief is of getriggerd wordt, gaat dit gepaard met of leidt het tot gevoelens van gevoelloosheid (tot ontbinding / dissociatie) of desoriëntatie en paniekaanvallen (grote angst, gevoelens van hulpeloosheid, hopeloosheid, wanhoop) en kan het eindigen in depressie en zelfmoordgedachten.
Bevroren ervaring
Foto door Jared Erondu op Unsplash
De manier waarop trauma ons leven beïnvloedt kan het best metaforisch worden uitgelegd[6]: Om van een overweldigende pijnlijke sensatie of gevoel (ervaring) af te komen, zorgt je aangeboren overlevingsinstinct (je primaire bewustzijn) ervoor dat je naar de kelder gaat, je trauma inpakt in plasticfolie en het in je vriezer stopt - waar het bewaard wordt en geen ravage meer kan aanrichten in je leven. Deze intelligente functie van je zenuwstelsel stelt je in staat om verder te leven ondanks de overweldigende ervaring. Er is echter geen gratis lunch. Now je moet de elektriciteitsrekening voor de vriezer betalen - en veel energie investeren om de vriezer draaiende te houden. Je moet betalen voor het bevroren houden van dat pakket door je levensenergie af te leiden van mensen en activiteiten die je zin en plezier geven om die vriezer draaiende te houden, en hoe meer je in die vriezer stopt, hoe hoger de elektriciteitsrekening.
Hoe kun je met trauma werken?
Foto door Pawel Czerwinski op Unsplash
Ernstige "grote T" trauma's zoals (complexe) PTSS kunnen het beste worden behandeld in een professionele klinische context. Voor alle duidelijkheid: het Evolute Instituut biedt geen enkele vorm van klinische traumatherapie en werkt niet met klinisch gediagnosticeerde traumapatiënten die niet functioneel zijn in het leven (bijv. niet in staat om een baan te houden of nauwe relaties aan te gaan). "Kleinere" trauma's ("small t") die iemand niet in staat stellen om met leven en werk om te gaan, maar die iemand wel belemmeren op zijn ontwikkelingspad, kunnen worden aangepakt door middel van diep innerlijk werk in de juiste omgeving (veilige fysieke omgeving en sociale / psychospirituele ondersteuning) met het cultiveren van de juiste mindset (individuele voorbereiding en intentiebepaling).
De reis van traumagenezing is er een waarbij wat op dat overweldigende moment in het verleden niet gevoeld kon worden, voorzichtig naar het heden wordt gebracht en opnieuw gevoeld en gewaar mag worden. Deze keer heeft het getraumatiseerde individu echter genoeg middelen om de opkomende emoties te verwerken dankzij de kracht van zowel zelfregulatie (bijv. door gebruik te maken van hulpmiddelen zoals "defusie" of ademregulatie) als co-regulatie, bijv. een ondersteunende omgeving met een bekwame en empathische begeleider of groep. Door het afweermechanisme van trauma te eren - de "wijsheid van trauma"[7] - Door hun angst te eren, kunnen mensen ruimte creëren voor een bewust proces waarin wat is vastgelopen in ruimte en tijd weer in beweging kan komen. Intense sensaties en emoties kunnen laag voor laag verwerkt worden en er kan een herstel van de oorspronkelijke beweging plaatsvinden. De traumapatronen lossen op in aanwezigheid en stroming.
Een cruciale hefboom bij het helen van trauma is een bewuste betrokkenheid van het lichaam bij het proceswerk, of dat nu in een coaching- of in een therapeutisch proces is. Een van de meest vooraanstaande traumaonderzoekers ter wereld, Dr. Bessel von der Kolk, verwoordde het in de titel van zijn bestseller: "Het lichaam houdt de score bij"."[8]. De delen van onze geest die de traumarespons implementeren en opslaan (terugtrekken, dissociëren...) zijn zeer oude circuits van het zenuwstelsel ("primair bewustzijn") die niet effectief kunnen worden veranderd door analytische, neocorticale, cognitieve benaderingen in de jongere en "hogere" delen van onze hersenen/zenuwstelsels, die soms "secundair bewustzijn" worden genoemd.[9]. Daarom moeten we somatische (lichaamsgerichte) componenten aan het werk toevoegen, en we moeten het lichaam zijn proces laten doen - wat van begeleiders en therapeuten vraagt om mensen te ondersteunen bij de fysieke verwerking van hun trauma op welke manier dan ook (vaak in schudden, trillen, bewegingen, en natuurlijk in de emotionele expressie van de opgeslagen patronen en energie). Peter Levine zei: [10]
"Alle trauma's leiden naar Rome. En Rome is het lichaam"
Dit perspectief wordt ook ondersteund door de lessen van verschillende somatisch geïnformeerde therapeutische benaderingen, zoals Levine's eigen Somatic Experiencing[11] of de op mindfulness gebaseerde en lichaamsgerichte psychotherapie van Ron Kurtz genaamd HAKOMI[12]. Mensen helpen om weer contact te maken met hun belichaamde zelfbewustzijn is een belangrijk onderdeel van het genezingsproces als het gaat om trauma.[13]
Klinkt als veel werk - is het de moeite waard?
Kort antwoord: ja.
In elk trauma zit voor ons een parel om te oogsten, een geschenk dat ons leven kan verlichten en ons betekenis en oriëntatie kan geven. En als er een trauma is, is de kans groot dat het zich manifesteert in ons dagelijks leven, in onze hechte relaties op het werk en thuis, en leidt tot onnodige frustraties, conflicten, uitdagingen en lijden. Als we steeds weer tegen dezelfde problemen aanlopen, als we vast lijken te zitten in bepaalde gedragspatronen - vooral rond intieme of familierelaties - dan kan het de moeite waard zijn om eens te kijken naar de onderliggende oorzaak van die "bevroren patronen in tijd en ruimte". Alleen dan gunnen we onszelf de kans om ze vloeibaar te maken, te smelten, zodat we de "karmische cyclus" kunnen doorbreken en iemand nieuw kunnen worden. Bovendien, als er concrete situaties / opstellingen in ons persoonlijke of professionele leven zijn die een zeer sterke emotionele reactie oproepen die voor externe waarnemers (of - met enige afstand - zelfs voor onszelf) buiten proportie en overdreven lijkt, kunnen we er redelijk zeker van zijn dat er een onderliggende toestand is met veel energie erin opgeslagen - een traumakring die op ons wacht om bewust erkend, gewaardeerd en verwerkt te worden.
Sommigen zullen dit betwisten: "Maar zelfs als ik mogelijk slechte ervaringen heb gehad, weet ik zeker dat het niet zo erg is dat we het een trauma kunnen noemen, toch?"
Wij zouden dit bezwaar willen beantwoorden: Zie een trauma als een ervaring die zo pijnlijk was dat je zenuwstelsel het moest afscheiden van de rest van je systeem om jezelf te beschermen. Zelfs als je denkt dat de slechte ervaringen die je hebt meegemaakt niet extreem ernstig waren (bijv. "Mijn ouders scheidden toen ik een kind was, maar ik groeide niet op in een oorlogsgebied en werd ook niet seksueel misbruikt als kind."), moet je niet onderschatten hoe overweldigend bepaalde ervaringen voor ons kunnen zijn geweest toen we kinderen waren. En een negatief overweldigende ervaring die niet is geïntegreerd, is waarschijnlijk een traumatische ervaring.
Dus zeggen we: het loont om te kijken naar gebieden waar we niet kunnen voelen, waar we gevoelloos zijn, waar we voelen losgekoppeld en ver weg - en ze zullen ons leiden naar de traumavelden in en tussen ons.[14] En soms De indicatie dat er iets mis is, kan komen van het observeren van onze relatie-ervaring, van directe of indirecte feedback in relaties of van een gevoel dat andere mensen kunnen voelen, gewaarworden en dingen waarnemen die wij niet kunnen waarnemen. Deze indirecte manieren om een gebied van gevoelloosheid of "verbroken verbinding" op te sporen kunnen zorgen voor waardevol begeleiding van ons eigen genezingsproces.
Het ijs in de vriezer smelten
Foto door Olha Fedtsjenko op Unsplash
Samenvattend en terugkomend op onze "diepvriesanalogie": Het aanpakken en helen van trauma kan mensen helpen hun verspilde energie te bevrijden - zowel de energie in de bevroren ervaring als de energie die ze voortdurend moeten gebruiken om de vriezer draaiende te houden. Door het trauma onder de juiste omstandigheden (goed voorbereid en in de juiste setting) te "smelten", kunnen mensen hun volledige levenskracht terugwinnen en het te gebruiken voor nobelere doeleinden - om zich te ontwikkelen en te groeien, om hun creativiteit te manifesteren in het leven, de liefde, het werk, het spel en in het helpen van anderen.
Het herstellen van onze "verbroken verbindingen", ons opnieuw verbinden met onze eigen geest, lichaam en hart, met andere mensen en de natuur zal ons helpen om ons volledige potentieel als mens en in onze leiderschapsrollen te ontplooien. De crisis van verbroken verbindingen, waarmee we dit artikel begonnen, kan - zo geloven wij - één persoon per keer worden verholpen. De voordelen van een hernieuwde verbinding werken door in de mensen, organisaties en samenlevingen om ons heen. Dit is de reden waarom leiders vooral kunnen een enorme positieve impact hebben op hun organisaties en de samenleving als ze hun eigen problemen van disconnectie onder ogen hebben gezien en hebben opgelost. Door ons opnieuw te verbinden kunnen we de uitdagingen van onze tijd van binnenuit aangaan, zoals bijvoorbeeld ook The Mindfulness Initiative stelt in hun laatste rapport met betrekking tot de klimaatcrisis:
Afbeelding: Het Mindfulness Initiatief: Reconnection - De klimaatcrisis van binnenuit aanpakken
Dit perspectief van herverbinding en van trauma-geïnformeerd proceswerk is onderdeel van hoe wij diep innerlijk werk zien bij het Evolute Instituut. Leiderschap betekent het bevorderen van herverbinding in onszelf en in anderen.
Dit perspectief is echter niet het uiteindelijke perspectief op innerlijk werk. In het volgende artikel zullen we daarom kijken naar een 4e perspectief op diep innerlijk werk: psychologische wonden helen:
Voor het geval je het leuk vond om te lezen en dat nog niet hebt gedaan: bekijk de vorige artikelen van deze serie:
- Artikel 1: Diep innerlijk werk: Hoe je innerlijke vrijheid kunt vergroten
- Artikel 2: Diep innerlijk werk: Bewegen naar hogere denkwijzen
En als je deel wilt uitmaken van een pioniersgroep van ondernemers, organisatieleiders & besluitvormers, veranderaars en visionairs die deze reis van intentioneel innerlijk werk met veranderde bewustzijnstoestanden aangaan, bekijk dan een van onze retraiteprogramma'sbijvoorbeeld onze 3 maanden durende hybride reis voor persoonlijke en leiderschapsontwikkeling EvoLEAD. We gaan graag een oriënterend gesprek met je aan op een moment dat het jou uitkomt.
Christopher Kabakis
Auteur
Dmitrij Achelrod PhD
Christopher Kabakis
Auteur
Dmitrij Achelrod
Abonneer je op de nieuwsbrief voor inzichten
Hooguit eens per 2 weken.
