Stoffen opnieuw definiëren: Het verschil tussen psychedelica, cannabis & "harddrugs".
Hoofdstuk 2: Wat zijn psychedelica?
Psychedelica 101 Serie
De grondbeginselen van psychedelica begrijpen
Geschatte leestijd: 9 min
15 juni 2023
Inhoudsopgave
In het vorige artikel: "Psychedelica in de westerse geneeskunde: Farmacologie".hebben we de basisfarmacologie van deze stoffen verkend. Nu ga je de tweede helft van hoofdstuk 2 in, uitgerust om het verschil te begrijpen tussen psychedelica, cannabis & "hard drugs".
Is cannabis een psychedelische stof?
Cannabis en psychedelica lijken op het eerste gezicht op elkaar, omdat ze allebei de waarneming, stemming en cognitieve processen veranderen en worden gebruikt voor therapeutische, recreatieve en spirituele doeleinden. Maar bij nadere beschouwing worden de verschillen tussen cannabis en psychedelica duidelijk.
Psychedelica en cannabis werken op verschillende receptoren en neurale paden in de hersenen. Terwijl klassieke psychedelica inwerken op het serotonerge systeem in de hersenen, werkt cannabis op het endocannabinoïde systeem, met name op de CB1 en CB2 receptoren.
Ook de ervaringseffecten verschillen. Terwijl de effecten van cannabis meestal meer kalmerend en verdovend zijn, kunnen de klassieke psychedelische middelen leiden tot meer uitgesproken en onthullende toestanden, zoals het "oplossen van de grenzen van het zelf".
De therapeutische toepassing van deze stoffen verschilt ook. Cannabis wordt meestal gebruikt voor de behandeling van chronische pijn en spasticiteit, terwijl serotonerge psychedelica zijn bestudeerd voor de behandeling van therapieresistente depressie, PTSS en verslaving/misbruik. Net als psychedelica wordt cannabis steeds vaker gebruikt in therapeutische settings om PTSS te behandelen [...1]. Waarschijnlijk zullen de klinische toepassingen van beide stoffen in de toekomst worden uitgebreid.
Harddrugs en psychedelica horen niet in hetzelfde hokje thuis
In het vorige artikel in deze serieonderzochten we de neiging van beleidsmakers - die is geweest fel tegengewerkt door veel wetenschappers -... van psychedelica in dezelfde emmer gooien als werkelijk schadelijke stoffen, of "harddrugs", zoals heroïne, cocaïne, crack of crystal meth. Eigenlijk zijn "harddrugs" en psychedelica op belangrijke punten heel verschillend. Hier behandelen we belangrijke risicoverschillen met betrekking tot verslavende potentie, fysiologische toxiciteit en psychologische veiligheid.
Verslavend potentieel
Harddrugs zijn gevaarlijk omdat ze zeer verslavend zijn en ernstige lichamelijke en psychische afhankelijkheid veroorzaken. Het verslavende vermogen van harddrugs komt door hun sterke manipulatie van het dopaminesysteem in de hersenen [2]. Vanuit evolutionair perspectief is dit systeem geëvolueerd om ons te motiveren tot acties die onze overleving dienen, zoals eten en seks hebben, door de beloning van genot te bieden via de afgifte van dopamine [3]. Harddrugs kapen dit systeem kunstmatig door de aanmaak van dopamine en andere neurotransmitters drastisch te verhogen tot boven het natuurlijke niveau, waardoor de hersenen denken dat ze een nuttige handeling verrichten door een onevenredig hoge dopaminerge beloning te creëren zonder dat daar inspanning voor nodig is. Dit leidt tot dwangmatig drugszoekend gedrag en heftige ontwenningsverschijnselen als je probeert te stoppen met gebruiken.
In tegenstelling tot harddrugs hebben klassieke serotonerge psychedelica geen wisselwerking met het dopaminesysteem van de hersenen [4]. Onderzoek heeft bevestigd dat er na een psychedelische ervaring geen verlangen is om het te herhalen of meer te willen, omdat het geen afhankelijkheid of verslaving veroorzaakt. In feite heeft de uitgestrektheid en intensiteit van de psychedelische ervaring vaak het tegenovergestelde effect, waardoor mensen wegblijven van psychedelica om de ervaring te integreren en te begrijpen.
In tegenstelling tot verslavende middelen, hebben psychedelica die in de juiste context worden gebruikt, hun potentieel bewezen bij de behandeling van middelenmisbruik (verslaving) zoals alcoholisme. [5].
Giftigheid
Bijna een halve eeuw lang hebben de reguliere media netjes meegespeeld met de politieke agenda van de Oorlog tegen Drugs en psychedelica afgeschilderd als gevaarlijke en schadelijke stoffen. Er werden verschillende ongefundeerde beweringen gedaan over de giftigheid van psychedelica, bijvoorbeeld dat LSD de chromosomen van mensen zou beschadigen. In feite zijn klassieke serotonerge psychedelica niet giftig voor de lever en het centrale zenuwstelsel, zelfs niet in zeer hoge doses [6]. Het is misschien verrassend voor velen, maar elk flesje bier dat je op een warme zomerdag drinkt of een sigaret die je terloops rookt tijdens de koffiepauze is aanzienlijk schadelijker in termen van toxiciteit dan een reis met een klassiek serotonerg psychedelicum. In een state-of-the-art farmacologisch overzicht vatte de wereldberoemde professor Nichols samen dat "...vanuit een fysiologisch standpunt zijn ze [psychedelica] in feite een van de veiligste bekende klassen van CNS drugs" [...7].
Bovendien is uit wetenschappelijk onderzoek gebleken dat psychedelica veel minder schadelijk zijn voor de gebruiker en de samenleving in vergelijking met algemeen geaccepteerde drugs zoals alcohol en bijna alle andere gereguleerde stoffen [8]. Een onderzoek gepubliceerd in 's werelds meest prestigieuze medische tijdschrift The Lancet door Nutt en collega's beweerde dat heroïne, crackcocaïne en metamfetamine de schadelijkste drugs waren voor individuen, terwijl alcohol, heroïne en crackcocaïne het schadelijkst waren voor anderen. LSD en paddenstoelen daarentegen bleken het minst schadelijk van alle stoffen (zie onderstaande grafiek).
In tegenstelling tot serotonerge psychedelica kunnen harddrugs het lichaam behoorlijk vergiftigen. De exacte effecten variëren afhankelijk van de specifieke drug en het gebruikspatroon van de persoon. Enkele veel voorkomende fysiologische effecten van harddrugsgebruik zijn echter schade aan het hart, de longen, de lever en de nieren. Het gebruik van cocaïne en methamfetamine kan bijvoorbeeld hartaanvallen, hoge bloeddruk en beroertes veroorzaken.10]. Heroïne- en opioïdengebruik kan leiden tot ademhalingsdepressie, wat zuurstoftekort en de dood tot gevolg kan hebben. Harddrugs kunnen ook de chemie en structuur van de hersenen veranderen, wat leidt tot veranderingen in gedrag, stemming en cognitieve functies, en pathologische afname in de grootte van bepaalde hersengebieden.
Psychologische veiligheid
Harddrugs, zoals cocaïne en methamfetamine, kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van psychische stoornissen, zoals depressie en angst. Harddrugs kunnen de cognitieve functie en het geheugen aantasten, waardoor het moeilijk wordt om helder te denken en alledaagse taken uit te voeren. Het risico op het ontwikkelen van paranoia en wanen, en het ervaren van stemmingswisselingen worden ook vaak geassocieerd met harddrugsgebruik.
Hoewel bepaalde psychedelica als veilig worden beschouwd vanuit een fysiologisch standpunt, is het belangrijk om te onthouden dat ze tijdens de ervaring het beoordelingsvermogen en de besluitvaardigheid kunnen aantasten [...11]. Daarom kan het belang van voorbereiding, supervisie, ondersteuning en integratiewerk, in een klinische of traditionele ceremoniële context, niet genoeg worden benadrukt. Bovendien wordt geadviseerd om na een impactvolle psychedelische ervaring het nemen van belangrijke en ingrijpende levensbeslissingen een paar weken of maanden uit te stellen.
Een ander risico om in gedachten te houden is de mogelijkheid dat psychedelica in zeldzame gevallen psychotische aanvallen uitlokken. Dit risico kan sterk worden verminderd met een psychiatrische screening vooraf, een mentale voorbereiding en de juiste fysieke omgeving. Als je deze factoren in overweging neemt, kan een psychedelische reis beschouwd worden als een redelijk veilige ervaring. In een recent overzicht van de wetenschappelijke literatuur concludeerden Schlag et al. dat "veel - zij het niet alle - hardnekkige negatieve percepties van psychologische risico's niet worden ondersteund door het momenteel beschikbare wetenschappelijke bewijs" [...12].
We bespraken de verschillen en overeenkomsten tussen psychedelica, cannabis en "harddrugs" wat betreft hun farmacologie, effecten en therapeutisch potentieel. Hoewel cannabis en psychedelica enkele overeenkomsten vertonen wat betreft hun effecten op waarneming, stemming en cognitie, werken ze op verschillende receptoren en neurale paden in de hersenen. Daarnaast hebben ze verschillende therapeutische toepassingen, waarbij cannabis vaak wordt gebruikt voor de behandeling van chronische pijn en spasticiteit, en psychedelica worden onderzocht voor de behandeling van therapieresistente depressie, PTSS en verslaving/misbruik. "Harddrugs" daarentegen zijn gevaarlijk vanwege hun hoge verslavende vermogen en fysiologische toxiciteit, die schade kunnen veroorzaken aan hart, longen, lever en nieren. Van psychedelica is daarentegen aangetoond dat ze niet verslavend en niet giftig zijn, waardoor ze een van de veiligste bekende klassen van CNS drugs zijn. Over het geheel genomen benadrukt dit artikel het belang om psychedelica te scheiden van "harddrugs" en de manier waarop ze worden gecategoriseerd en gereguleerd te heroverwegen.
Houd er rekening mee dat we geen medisch advies geven en dat je altijd de hulp van een medische professional moet inroepen voordat je een beslissing neemt over het gebruik van psychedelica.
Klaar voor een paradigmaverschuiving?
Volgend artikel "Psychedelica en realiteit: Het is tijd voor een paradigmawisseling" is van een andere aard, omdat het de mogelijkheden opent om de psychedelische ervaring te interpreteren door middel van een verkenning van metafysica en het concept van de paradigmaverschuiving.
Afbeeldingen
Niet geciteerde afbeeldingen zijn gemaakt door Nino Galvez AI-afbeeldingsgeneratoren gebruiken
Referenties:
[1] Rehman, Y., Saini, A., Huang, S., Sood, E., Gill, R., & Yanikomeroglu, S. (2021). Cannabis bij de behandeling van PTSS: Een systematische review. AIMS Neurowetenschappen, 8(3), 414-434. https://doi.org/10.3934/neuroscience.2021022
[2] Wise, R. A., & Robble, M. A. (2020). Dopamine en verslaving. Jaarlijks overzicht van psychologie, 71(1), 79-106. https://doi.org/10.1146/annurev-psych-010418-103337
[3] Adamson, S., Sellman, D., & Durrant, R. (n.d.). Drugsgebruik en verslaving: Evolutionair perspectief. Op 11 april 2023 ontleend aan https://journals.sagepub.com/stoken/default+domain/KSSZgznJHBs2jjuysanV/full
[4] Nichols, D. E. (2016, april). Psychedelica. Farmacologische beoordelingen. Opgehaald op 11 april 2023 van https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4813425/
[5] Stone AL, Storr CL, Anthony JC (2006). Bewijs voor een hallucinogeen-afhankelijkheidsyndroom dat zich ontwikkelt kort na het begin van hallucinogeengebruik tijdens de adolescentie. Internationaal Tijdschrift voor Methoden in Psychiatrisch Onderzoek, 15(3), 116-130.
[6] Anne K. Schlag, Jacob Aday, Iram Salam, Jo C. Neill en David J.Nutt (2022) Bijwerkingen van psychedelica: Van anekdotes en misinformatie naar systematische wetenschap. Tijdschrift voor Psychofarmacologie, 36(3), 258-272. https://doi.org/10.1177/02698811211069100
[7] Nichols, D. E. (2016, april). Psychedelica. Farmacologische beoordelingen. Opgehaald op 11 april 2023 van https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4813425/
[8] Nutt, D., King, L. A., Saulsbury, W., & Blakemore, C. (2007). Ontwikkeling van een rationele schaal om de schade van potentieel misbruikte drugs te beoordelen. De Lancet, 369(9566), 1047-1053. https://doi.org/10.1016/s0140-6736(07)60464-4
[9] Nutt, D. J., King, L. A., & Phillips, L. D. (2010). Drugsschade in het Verenigd Koninkrijk: een multicriteria beslissingsanalyse. De Lancet, 376(9752), 1558-1565. doi:10.1016/s0140-6736(10)61462-6
[10] Lee, C. Y. S., Mohammadi, H., & Dixon, R. A. (1991). Medische en tandheelkundige implicaties van cocaïnemisbruik. Tijdschrift voor Mondziekten en Kaakchirurgie, 49(3), 290-293. https://doi.org/10.1016/0278-2391(91)90223-9
[11] Reynolds, P. C., & Jindrich, E. J. (1985). Een met mescaline geassocieerd sterfgeval. Tijdschrift voor Analytische Toxicologie, 9(4), 183-184. https://doi.org/10.1093/jat/9.4.183
[12] Schlag, A. K., Aday, J., Salam, I., Neill, J. C., & Nutt, D. J. (2022). Bijwerkingen van psychedelica: Van anekdotes en misinformatie naar systematische wetenschap. Tijdschrift voor Psychofarmacologie, 36(3), 258-272. https://doi.org/10.1177/02698811211069100
Abonneer je op de nieuwsbrief voor inzichten
Hooguit eens per 2 weken.
